In de eerste plaats en ik nu verder gaan kijken voor een vorm die makkelijk en goed te fixeren is. Ik wou afstappen van het gewone vierkante matje omdat het in de eerste plaats ook niet ideaal was om te fixeren. Daarnaast had de vormgeving en kleur echt een ziekenhuissfeer, en dit willen de ouders net niet.
In mijn testen met de vorm bleek al snel dat de onderste 2 rekkers vaak naar elkaar toe kwamen. Soms zelfs tegen elkaar. Uit deze testen stelde ik uiteindelijk een tekening samen op een tafel die me lijnen weergaf waar het best gefixeerd kon worden.
De beste vorm om mee verder te werken was een V. Hieruit maakte ik dan wat schetsen om op een leuke manier via een V-vorm een oppervlakte te bekomen. Door een V te gebruiken bij de tafels met opstaande randen was het niet meer mogelijk om bij de tafels zonder rand dan van boven te fixeren. Daarom koos ik ervoor om de V open te slaan en zo op de zijkanten te fixeren. Achter de V-vorm wordt dan een vlak bevestigd dat via de V gefixeerd wordt op de tafel. Ik werkte enkele schetsen uit op de computer om te kijken wat het effect is met een vlak erachter en wanneer de V open gevouwen.
Nadien werkte ik ze verder in papier uit om te kijken welke nu het beste werkte. Ik begon met de 2de. Het papier spande ik op de tafel. Hieruit bleek dat de vorm niet optimaal was de kromming in de vorm trok scheef doordat er in een rechte lijn aan de vorm getrokken wordt. Daarom zal er een gewone V gebruikt worden om een betere fixatie te bekomen.
Boek en papier fixeren
Boek en papier fixeren
Voor het boek te fixeren had ik al een goede oplossing, de 2 rekkers die aan weerzijden van de bladzijden over de kaft worden gespannen. Maar met deze methode kan je geen teken en schijfgerief fixeren. En liefst had ik die samen in een module verwerkt. Daarom ging ik op zoek naar nog een andere werkende oplossing.
Uiteindelijk kwam ik terecht op het idee om, in plaats van rekkers, stroken te gebruiken. Op het matje worden naast elkaar stroken van ±1cm geplaatst. Afhankelijk van de breedte van het tekenblad neem je de buitenste stroken. Om een boek te fixeren, steek je dan weer de flappen van het boek onder de middelste stroken.
Aan de bovenkant is dan plaats voorzien om potloden te fixeren. De potloden worden met behulp van een touw met een lengte van 30cm (resultaat eerste testen) aan het matje bevestig. Doordat het te moeilijk en te veel werk zou zijn voor de ouders om de potloden telkens los te maken van het touw, blijft het touw vast aan de potloden. Het touw wordt los gemaakt van het matje. Dit gebeurt simpel met een drukknop.
Memoriespel
Voor het memoriespel werkt de methode met de klittenband goed. Maar het is soms moeilijk omdat er maar bepaalde stroken voorzien zijn van de klittenband en dat de kaartjes al juist moeten gelegd worden. Het zou dus beter zijn moest de volledige oppervlakte gebruikt kunnen worden.
Eerst bleef ik bij het idee van de klittenband. Er bestaan stoffen die dezelfde eigenschap heeft als de zachte helft van de klittenband. Als we de module dus van deze stof voorzien en de achterkant van de kaartjes met de harde helft van de klittenband kunnen de kaartjes over de hele oppervlakte van het matje geplaatst worden.
Vervolgens kwam ik dan bij magnetisme terecht. Als we de module voorzien van een magnetisch vlak, zal de module in de eerste plaats zwaarder zijn waardoor ze beter gefixeerd zal zijn, maar in de tweede plaats kunnen er nu ook voorwerpen op gefixeerd worden die door het kind zelf afneembaar zijn. Als we de kaartjes dus voorzien van een magnetische strip kunnen ze terug over de hele oppervlakte van de module geplaatst worden. Deze magnetisme is niet heel erg sterk maar dit is ook niet nodig, doordat de kinderen nog zelf de kaartjes moet kunnen verplaatsen.
Algemeen speelgoed
Bij het huidige prototype wordt alle speelgoed met behulp van touwen vast gemaakt. Er zijn ringen voorzien waar je het touw doorsteekt en vervolgens aan het speelgoed bevestigd. Doordat je het touw door deze lussen moet steken is het moeilijk om het speelgoed om te wisselen wanneer het matje gefixeerd is aan de tafel. Ook worden de knopen steeds strakker aangespannen wanneer het kind ermee speelt, waardoor het touw niet meer los te krijgen was van het speelgoed en doorgesneden moest worden.
De touwen moeten dus op een andere manier bevestigd kunnen worden aan het matje. Eerst dacht ik aan drukknoppen. De handeling die moet worden uitgevoerd om een drukknop open of toe te doen is te moeilijk voor deze kinderen om het zelf open te krijgen. De ouders klikken dus gewoon het keuzespeelgoed op het matje. Het speelgoed moet nu allemaal ook maar een maal voorzien worden van een touw, en niet telkens opnieuw gedaan worden.
Doordat niet alle speelgoed gefixeerd kan worden door slechts een touw wil ik meerdere knopen voorzien op het matje. Ik u gewoon de vorm van het matje mee volgen en in een cirkel een aantal knoppen zetten. Deze worden afgesloten wanneer ze niet gebruikt worden bij het spelen, om een veilig geheel te hebben.
Naast de touwen had ik ook het idee om het speelgoed een extra dimensie te geven. Door ze op veren te zetten. De veren zijn uiteraard afgeschermd zodat de kinderen er zich geen pijn aan kunnen doen. Doordat je het speelgoed bevestigd op een veer krijg je een nieuwe beweging. Het zal de kinderen stimuleren om met het speelgoed te spelen, doordat ze visueel geprikkeld worden.
.bmp)
.bmp)
